reis dag naar bali

Wat een rare dag. Vanmorgen heel vroeg opgestaan om de SIG (special interest group) imaging in pregnancy voor te zitten omdat Antony Borell niet naar Australië kon komen. Weinig mensen in de zaal en board member die zat te klieren. Dus was nog kluif om dat in goede banen te leiden.
Toen nog 1 sessie bijgewoond, mooi discussie debat over carrier screening van paren die nog helemaal niet zwanger zijn: wel of niet doen?
Wetenschap gaat snel, idioot wat er mogelijk is, maar doen we er wel goed aan? Die Amerikanen testen op de gekste dingen, ziekten die helemaal niet zo erg zijn, en mi helemaal de moeite niet waard zijn van prenatale diagnostiek.

Daarna had ik m'n buik ervan vol. Ik wilde weg! Ik hou niet van haasten naar vliegvelden. Met trein naar vliegveld gegaan, scheelde een hoop geld. Bij inchecken vervelende verassing: bij overstappen moest ik m'n bagage ophalen. En ik wist al dat ik van terminal moest switchen en dat alles in minder dan 2 u. Daar word ik dan niet heel relaxed van, zeker als je de rijen bij inchecken en tas doorlichten ziet....
Gelukkig geen vertraging. Mijn rugzak was er gelukkig vlot, en de trein tussen de terminals (5km afstand) kwam snel. Toen een MEGA rij voor inchecken. Had toen nog maar dik een uur over. Gelukkig riepen ze vrij snel naar mensen die naar Bali moesten en moht ik voor. Zit nu bij de gate.
Valt me op hoe aardig de Australiërs zijn. Vorige keer in Sydney had ik dat gevoel ook al en nu weer. Qua sfeer heeft t iets van een mix van Amerika en Engeland, zonder dat arrogante en ongeïnteresseerde van de Amerikanen. Open sfeer. Het is dat het zo vreselijk ver is en dat ik zo van vliegen houdt